- دشمن گزای (وَ / وُ)
دشمن گزاینده. آزار رسانندۀ دشمنان. (ناظم الاطباء)
معنی دشمن گزای - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(دُ مَ گَ)
لغت نامه دهخدا
کنایه از رنجانیدن و هلاک کردن خصم. (آنندراج) :
به دشمن گزائی به خصم افکنی
گشاده بر و بازوی بهمنی.
نظامی (از آنندراج)
به دشمن گزائی به خصم افکنی
گشاده بر و بازوی بهمنی.
نظامی (از آنندراج)
(دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
گدازندۀ دشمن. دشمن سوزنده و گدازنده. پایمال کننده دشمنان. (ناظم الاطباء) :
ازین نامۀ شاه دشمن گداز
که بادا همه ساله بر تخت ناز.
فردوسی.
فرخزاد و چون خسرو سرفراز
چو رشتاد پیروز دشمن گداز.
فردوسی.
حافظز غصه سوخت بگو حالش ای صبا
با شاه دوست پرور دشمن گداز من.
حافظ
ازین نامۀ شاه دشمن گداز
که بادا همه ساله بر تخت ناز.
فردوسی.
فرخزاد و چون خسرو سرفراز
چو رشتاد پیروز دشمن گداز.
فردوسی.
حافظز غصه سوخت بگو حالش ای صبا
با شاه دوست پرور دشمن گداز من.
حافظ
